Wijkverpleegkundige in Den Helder, Monica Anthonijsz (39) vertelt over een bijzonder moment tijdens haar werk.
"Vorige maand is een van onze cliënten overleden. Zes jaar hebben we deze mevrouw in zorg gehad met ons team Den Helder Centrum. Vlak na haar overlijden kwam haar dochter langs. Ze had een mooie plant mee voor ons nieuwe kantoor en een heel lief kaartje. Daarmee wilde ze ons bedanken voor alle zorg, waardoor haar ouders tot het einde aan toe thuis konden blijven wonen.
In 2013 kwam mevrouw bij ons in zorg, vanwege uitgebreide wonden aan beide benen. Na negen maanden zijn we erin geslaagd om die wonden dicht te krijgen, samen met het ziekenhuis en de wondverpleegkundige van Omring. Daarna bleven we bij mevrouw komen om haar te helpen met douchen. Op een gegeven moment viel het ons op dat haar man wat geel begon te zien. We hebben meteen aan de bel getrokken. Helaas bleek hij pancreaskanker te hebben.
De vraag was: kan hij thuis blijven om te overlijden? Mevrouw mankeerde van alles, dus zij kon hem niet verzorgen. We zijn toen gaan zitten met het echtpaar en de familie om alle mogelijkheden door te spreken. We besloten om alles op alles te zetten, zodat hij niet in zijn laatste fase naar het hospice hoefde. Het beetje dat mevrouw nog kon, dat deed zij zelf. Zo zorgde ze bijvoorbeeld voor de maaltijden en dat haar man te drinken kreeg. Wij kwamen drie, vier keer per dag langs om meneer te verzorgen en te verschonen. Na een paar maanden is hij uiteindelijk thuis overleden.
Sinds het overlijden van haar man – nu zo’n drie jaar geleden – ging mevrouw verder achteruit. Na een hartstilstand is ze in het ziekenhuis beland. Daarna zou ze naar een verpleeghuis gaan in Leiden, vlak bij haar dochter. Zodra ze daar binnenkwam, zei ze: ‘Hier blijf ik niet.’ Ze ging in de hal op de rollator zitten en wilde maar één ding: naar huis. Haar dochter heeft mij toen gebeld, waarna we hebben geregeld dat mevrouw naar huis kon.
Als team hebben we onze grenzen gesteld. We hebben aangegeven wat de voorwaarden waren voor haar om thuis te kunnen wonen. Zo is er onder andere een tillift gekomen. Uiteindelijk hebben we wel die grenzen opgezocht, en dan doel ik op de arbo-omstandigheden. Mevrouw wilde de lift namelijk eerst niet gebruiken, wat ten koste ging van onze rug. Net toen we wilden zeggen ‘nu kan het niet meer’, is ze op 87-jarige leeftijd overleden. Thuis, net als haar man. Precies zoals ze wilde.
Vanaf het begin hebben we een goede klik gehad. Voor haar gevoel was ik degene die haar wond had dicht gekregen, al hebben we dat met het hele team gedaan. Ze zei ook altijd: ‘Vraag maar aan Monica. Als die het goed vindt, is het prima.’ Ze had een groot vertrouwen in mij. Ook met haar dochter heb ik altijd een goed contact gehad. Dat zij laatst langskwam met een cadeau voor het hele team, dat betekent veel voor me. Als team hebben we alles ingezet om voor dit echtpaar de beste zorg te kunnen bieden. De mooie plant en het lieve kaartje zijn een fijne waardering."
Wil je ook zo'n leuke baan als Monica? Klik dan hier voor alle vacatures in Den Helder.