Dan denk je: hier doe ik het allemaal voor

Dat kroketje was voor ons allemaal een extra stimulans: we gaan ervoor!

Arjan Kiewiet, verpleegkundige op de revalidatieafdeling van Lindendael, vertelt over een moment dat hem altijd bij zal blijven.

“Eén revalidant zal ik nooit vergeten. Het was een meneer van in de zeventig, die hier vorig jaar behoorlijk verzwakt binnenkwam op de revalidatie-afdeling van Lindendael. Hij had net een zware hartoperatie achter de rug. Vlak voor de operatie waren ook nog eens al zijn tanden getrokken, wat een extra obstakel was om op te knappen. Daarnaast had hij een neussonde en een katheter, met verhoogde kans op een blaasontsteking. En die kreeg hij dan ook. Daar kwam een flinke verhoging en beginnende longontsteking bovenop.

Ik twijfelde op dat moment of hij er doorheen zou komen. Als de longontsteking zou doorzetten, zou dat fataal kunnen zijn. Meneer was op dat moment erg verzwakt en kwetsbaar. Ik probeerde te achterhalen: heeft u nog zin in het leven? Is het u allemaal wel waard? Dat hebben we ook met zijn vrouw besproken. Als meneer aangeeft ‘het hoeft voor mij niet meer’, dan ga je een ander traject in.

Hoe ziek hij ook was, hij was enorm gemotiveerd. Zijn humor en wilskracht hielden hem op de been. Op mijn vraag wat hij wilde, zei hij: ‘Ik wil graag weer een kroketje eten. Dat is mijn doel.’ Dat kroketje was voor ons allemaal een extra stimulans: we gaan ervoor! En langzaamaan herstelde hij. De PEG-sonde ging eruit, waarna hij meer ging eten. De kuur voor zijn blaasontsteking sloeg aan en hij knapte op van zijn longontsteking. De koffie begon hem weer te smaken, dat is altijd een goede graadmeter.

Met het hele team zijn we met hem aan de slag gegaan, op zijn eigen tempo. De fysiotherapeut begon met een mobiliteitsschema. De ergotherapeut oefende met hem de dagelijkse verzorging, zoals wassen en aankleden. De diëtiste, de arts, de maatschappelijk werker; we hebben het met alle disciplines gedaan en de lijnen kort gehouden.

Na tien weken mocht hij naar huis. Meneer kwam op een brancard binnen, maar ging lopend achter de rollator weer naar huis. Dat blijft altijd een bijzonder moment. Dan denk je: hier doe ik het voor. Deze meneer heeft mij vooral geleerd: kijk goed wie je voor je hebt. Wat is zijn of haar mentaliteit en karakter? En luisteren is het toverwoord. Ik kan wel vertellen wat wij allemaal te bieden hebben tijdens de revalidatie. Maar het is veel belangrijker om te vragen: wat wilt u zelf? Zo hadden we een revalidant die slikproblemen had na een beroerte. Hij zei heel duidelijk: ‘Ik wil weer koffie kunnen drinken, net als jij.’ Dan is dat waar we samen aan gaan werken, met het hele team. Kijk goed, luister goed en wees eerlijk en duidelijk. Ook richting de familie. Als ik twijfels heb spreek ik die uit, maar ik benoem ook de dingen die goed gaan.

Ik kom meneer trouwens nog weleens tegen. Als hij hier in Lindendael naar de fysiotherapeut gaat, maken we vaak even een praatje. En dan beginnen we altijd weer over die kroket..'.

Wil je ook zo een leuke baan als Arjan heeft? Klik dan hier voor alle verpleegkundige vacatures!