Colletar Muringayi (37) is helpende plus in het thuiszorg dementieteam in Enkhuizen. In februari 2020 startte ze als leerling, nu heeft ze een vaste baan. Colletar komt oorspronkelijk uit Zimbabwe. Ze wilde altijd al in de zorg werken. Omring gaf haar de kans die droom te bereiken.
Toen Colletar in april 2019 in de stad een poster van Omring zag, dacht ze dat: “Dat wil ik ook!”. Maar hoe? Omring zocht verzorgenden IG en Colletar besloot te solliciteren. Als zijinstromer. “Maar ik twijfelde wel hoor, want Nederlands is mijn tweede taal en dan is zo’n opleiding natuurlijk pittig!” Twee dagen nadat ze haar brief had verstuurd, kreeg ze al een telefoontje: of ze langs wilde komen voor een toets en een gesprek. “Dat gaf hoop.”
Colletar kwam goed door de toets, maar besloot samen met Omring om de opleiding tot verzorgende IG toch niet te gaan volgen. “Vanwege de taal. Natuurlijk was ik verdrietig. Werken in de zorg was mijn droom. Maar Omring beloofde contact met me op te nemen zodra ze een vacature voor helpende plus hadden. Ik durfde er haast niet op te hopen, maar in november belden ze me! Ze hadden een plekje en ik stond bovenaan de wachtlijst. Wat kan ik zeggen: ik vond het zo mooi dat ze mij belden! Ik hoefde niet nog een keer op gesprek te komen. In februari 2020 startte mijn opleiding.”
Als klein meisje wilde Colletar al in de zorg werken. Maar in haar geboorteland Zimbabwe kreeg ze de kans niet. Ze is al heel wat jaren weg uit Zimbabwe. Dat ze in Nederland terechtkwam is puur toeval. “In Zimbabwe was geen werk, maar ik had wel twee jonge kinderen. Toen mijn zus in 2007 in Dubai ging werken, besloot ik daar ook heen te gaan. Dat is het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan, want mijn kinderen bleven in Zimbabwe. Maar ik wilde ze zo graag een goed leven geven. Daarom ben ik gegaan.”
Colletar woonde en werkte zes jaar in Dubai. “Ik miste mijn kinderen enorm. Ik zag ze één keer per jaar. En tussendoor stuurde ik geld.” In 2010 ontmoette ze Rob. “Hij was zes maanden in Dubai voor zijn werk. We werden verliefd. Maar in december ging hij terug naar Nederland. Ik dacht ‘dat was het’. Maar hij zei ‘ik laat jou niet gaan’. En dat meende hij. In mei 2011 heb ik hem opgezocht. Hij wilde mij zijn land laten zien. In november 2013 ben ik voorgoed naar Nederland gekomen.”
Nederlands leerde Colletar al in Dubai. Ze studeerde hard voor haar inburgering. “Rob hielp me enorm. Elke avond als we skypeten, sprak hij Nederlands met mij. Ik heb mijn examen in één keer gehaald.” Eenmaal in Nederland zocht ze een baan. “Ik wilde onder de Nederlanders zijn. Dat was goed voor mij. Ook omdat Rob vaak weg is voor zijn werk. Ik moest dus gelijk veel zelf doen en regelen. Gelukkig heb ik een fijne schoonfamilie. Dankzij mijn schoonmoeder voelde ik me nooit alleen en kon ik mijn plek vinden in Nederland.”
Colletar had net een vaste baan bij het Zuiderzeemuseum, toen ze het aanbod van Omring kreeg. “Ik heb even getwijfeld, maar heb toen toch mijn hart gevolgd. En daar heb ik geen moment spijt van gehad! Ook al was de opleiding zwaar. Ik vond het moeilijk om verslagen in het Nederlands te schrijven.’ En haar schoonmoeder overleed toen ze net begonnen was. Daar had ze veel verdriet van. ‘Maar nu heb ik mijn droombaan. Ik heb een fijn team, met leuke collega’s. Ik heb fantastische cliënten, van wie ik veel leer. Want ze weten nog zoveel van vroeger. Ik geniet er enorm van! Ik heb elke dag zin om naar mijn werk te gaan.”
Sinds een paar jaar zijn ook Colletars kinderen in Nederland. “Zij volgen hier een opleiding. Ik vind het bijzonder dat in Nederland iedereen kansen krijgt. Als je echt wilt, kun je iets bereiken. Ik waardeer dat enorm. De kans die Omring mij bood, heb ik gepakt. En zie wat ik bereikt heb! Omring is een topbedrijf, dat goed voor zijn medewerkers zorgt. Alles is goed geregeld. Ik mag zelfs doorleren voor verzorgende IG. Dat wil ik zeker doen. Maar ik heb geen haast. Ik ga nu eerst even genieten van mijn werk. Het voelt goed zo, ik ben tevreden. Dit is wat ik altijd al heb willen doen.”